Laginalı Hekate’nin Kızları Kömürlü Termik Santrale Karşı:
Semra Purkis’ten…
Kent Üzerinde Hak İddiası Yaşam Üzerinde Hak İddiasıdır
Küresel kriz ve onunla iç içe ekolojik kriz derinleştikçe; küreselleşme, yönetişim ve sürdürülebilirlik söylemlerinin farklı düzeylerde kurgulandığı Yeni Dünya düzeni masalının, herkes için pembe ve engelsiz bir dünya vaadinin aslında sadece sermaye için geçerli olduğu çok farklı biçimlerde ve boyutlarda ortaya çıkmaya başladı. İnsanıyla, bitkisiyle, hayvanıyla, suyuyla, kültürüyle; velhasıl bütün ekosistemiyle Laginalılar bunu her gün büyük bir tedirginlik içinde deneyimliyor. Hekate’nin en büyük kızı Tayyibe “Ben dedelerimin mezarlarının bulunduğu köyümde, kendi ellerimle aşılayıp büyüttüğüm zeytinlerimle yaşamak istiyorum. Şirketin verdiği para en fazla iki senede biter, oysa ben zeytinlerimle çocuklarımı büyüttüm, okuttum, evlendirdim” diyor.
Lefebvre’ye göre (1979; 2009)2 kapitalizmde mekanın üretimi her zaman çok çekişmeli ve politik bir süreçtir, çünkü bu sadece fiziksel mekanın yeniden üretimi anlamına gelmez, iktidar ve güç ilişkilerinin de yeniden üretimidir. Mekanı denetim altında tutabilenler, mahale ilişkin politikayı daima denetim altında tutabilirler. Hekate’nin kızları bunun gayet farkında olarak mücadelelerini çok çeşitli kanallardan yürütmeye ve direnmeye devam ediyor; mekanları ve yaşamları üzerindeki söz hakkını kimselere vermemeye ilişkin kararlılıklarını çoğalarak sürdürüyorlar. Lagina’yı eski muhteşem günlerindeki gibi doğanın, bereketin, kültürün ve şenliğin merkezi yapmayı düşlüyorlar.
